Helena Garcia i ks. infułat Stanisław Olszówka - nowi Honorowi Obywatele Zakopanego (zdjęcia)

ZAKOPANE. Kolejne dwie osoby dołączyły do grona Honorowych Obywateli Zakopanego. To Helena Garcia oraz ks. infułat Stanisław Olszówka.

W laudacji czytamy iż księdzu infułatowi tytuł nadano za "umacnianie i obronę chrześcijańskich wartości w zakopiańskim społeczeństwie, za dbałość o zakorzenienie narodowych i regionalnych tradycji. Za szczególne zasługi dla Miasta i wszystkich jego mieszkańców, za skromność, rzetelność i życiową pokorę".

Helenie Garcia za "szczególne zasługi dla Miasta i wszystkich jego mieszkańców oraz wieloletnią ofiarną pracę na rzecz osób z upośledzeniem umysłowym i ich rodzin. Za determinację, odwagę i skuteczność w niesieniu pomocy, za wielkie serce i miłość okazaną potrzebującym."

Oto uzasadnienia do podjętych przez Radę Miasta uchwał:

W sprawie: nadania tytułu Honorowy Obywatel Miasta Zakopane Pani Helenie Garcia

Pani Helena Garcia z domu Ciecka urodziła się w Busku Zdroju. Jako 14 letnia dziewczynka w 1941 roku została wywieziona na przymusowe roboty do Niemiec. Została osadzona w obozie w Lipsku, gdzie pracowała w fabryce zbrojeniowej. W obozie poznała młodego Holendra Manuela Garcię, za którego po wojnie wyszła za mąż i zamieszkała wraz z nim w Holandii. Ojczyznę odwiedzała wielokrotnie, bywała też w Zakopanem i pokochała nasze miasto.

Kiedy 13 grudnia 1981 roku wprowadzono w Polsce stan wojenny, Pani Helena Garcia z rodziną i przyjaciółmi zorganizowała pomoc materialną dla polskich rodzin. Już 18 kwietnia 1982 roku pojawiła się w Zakopanem w Parafii Najświętszej Rodziny u księdza Dziekana Władysława Curzydły z pierwszym, 25- tonowym transportem darów dla mieszkańców naszego miasta.

W tym ładunku znajdowały się także specjalne zabawki i sprzęt do rehabilitacji dzieci z upośledzeniem umysłowym, który pozwolił na uruchomienie jesienią 1982 roku pierwszego, przedszkolnego oddziału projektowanego przez zakopiańską wspólnotę Ośrodka Rehabilitacyjno-Wychowawczego.

Dla zorganizowania tak wielkiej pomocy Państwo Manuel i Helena Garcia założyli Społeczny Komitet w swojej gminie położonej na przedmieściach Bredy. Komitet ten przyjął nazwę „Nieuw Ginneken - Helpt Kinderen in Zakopane - Polen” i został zarejestrowany w agendach ONZ, jako organizacja pomocy socjalnej non profit.

W kolejnych niezwykle starannie przygotowanych transportach, które docierały do parafii Świętej Rodziny w Zakopanem, była odzież, żywność, lekarstwa, odżywki, oraz zabawki i sprzęt rehabilitacyjny. W ciągu dziesięciu lat dotarło do Zakopanego 11 takich transportów w większości pilotowanych i prowadzonych osobiście przez Panią Helenę.

Stopniowo pomoc została ukierunkowana na upośledzone dzieci i ich rodziny z Podhala. Na prośbę rodzin z Zakopanego pomoc docierała również do Domu Pomocy Społecznej w Białce Tatrzańskiej.

Celem głównym dla Komitetu stała się budowa Ośrodka Rehabilitacyjno-Wychowawczego, a następnie Warsztatów Terapii Zajęciowej w Zakopanem jako zupełnie nowej w Polsce formy placówek dla osób z głębszym upośledzeniem umysłowym i towarzyszącymi niepełnosprawnościami.

W pierwszym okresie tworzenia tych placówek przez powstałe w Zakopanem Stowarzyszenie Rodziców, pomoc zorganizowana przez Państwa Helenę i Manuela Garcia była po prostu bezcenna. W latach trwającego jeszcze stanu wojennego w transportach docierały nieosiągalne na polskim rynku materiały budowlane: flizy, farby, tapety i wykładziny, ale także elementy wyposażenia: meble sprzęt kuchenny, urządzenia rehabilitacyjne i medyczne, specjalne zabawki i pomoce szkolne.

Dzięki Komitetowi zebrano wśród mieszkańców gminy Ginneken pieniądze, które pozwoliły na wybudowanie jednej kondygnacji budynku warsztatów, zamontowanie windy, a także nabycie znacznej części terenu przeznaczonego na planowaną budowę Domu Mieszkalnego dla osób upośledzonych tracących naturalne oparcie w rodzinie..

Starania Komitetu doprowadziły do przekazania z Holandii łącznie pięciu używanych samochodów służących do dowożenia dzieci do Ośrodka , dzięki czemu mogły one uczestniczyć w kompleksowych zajęciach rehabilitacyjno- edukacyjno- opiekuńczych bez odrywania od rodziny.

Ten niewielki, prywatny Komitet wspierał także wiele innych inicjatyw społecznych w Zakopanem.

Dzięki nawiązaniu kontaktu ze Szpitalem klinicznym Kardiochirurgii Dziecięcej „de Klokenberg” w Bredzie, wyposażono sale operacyjne Dziecięcego Szpitala Ortopedycznego w Zakopanem na Bystrem, w nowoczesny sprzęt medyczny i monitoring umożliwiający skomplikowane operacje kręgosłupa.

Między innymi przekazano także samochód dla Domu Pomocy Społecznej w Białce Tatrzańskiej

Nie sposób w skrócie opisać ogromu poświęcenia, wielkiego trudu i ofiarnej miłości do niepełnosprawnych dzieci okazywanej przez Państwa Helenę i Manuela Garcię oraz osób skupionych w Komitecie „Nieuw Ginneken Helpt Kinderen in Zakopane”.

Ten mały Komitet został zarejestrowany przez ONZ na liście organizacji społecznych rozwiązujących problemy socjalne w przeobrażającej się Europie Środkowej. Ujęto go również na liście stowarzyszeń Międzynarodowej Ligi Stowarzyszeń na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym w Brukseli.

Komitet „Nieuw Ginneken Helpt Kinderen in Zakopane” przetrwał dwadzieścia lat, dłużej niż podpisany układ partnerski między miastem Zakopane i Gminą Neuw Ginneken. Na jego dalszą działalność nie pozwalały już siły jego Założycieli, a także zmiany administracyjne w Holandii, które spowodowały wchłonięcie przez Miasto Breda gminy Nieuw Ginneken i zakończenie partnerstwa tej Gminy z Miastem Zakopane.

Pomimo rozwiązania Komitetu Państwo Helena i Manuel Garcia nadal wszelkimi sposobami wspierali działalność wspólnoty rodzin osób z upośledzeniem umysłowym. Wspierali również realizację misji Polskiego Stowarzyszenia na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym Koło w Zakopanem, prowadzącej do całościowego i systemowego rozwiązania problemu społecznego, umożliwiającego osobom z upośledzeniem, mieszkanie oraz aktywne uczestnictwo w życiu swojej lokalnej społeczności.

Projektowana od 1995 roku budowa Domu Mieszkalnego dla osób z upośledzeniem, tracących naturalne oparcie w rodzinie, stanowiącego nowoczesną, humanitarną alternatywę dla domów pomocy społecznej, stała się dla Państwa Garcia sprawą nieomal równorzędną do problemów ich własnej rodziny.

W sposób znaczący wspomogli finansowo konieczny wykup działek niezbędnych dla budowy Domu. Pani Helena przekazała na ten cel całe otrzymane po wielu latach starań, odszkodowanie wojenne za pracę przymusową na terenie Niemiec.

Bezpośrednio przed śmiercią męża Pani Heleny, Państwo Garcia sporządzili testament wydzielając w nim dla dzieci z upośledzeniem umysłowym z Zakopanego, część równą części przewidzianej dla każdej z ich córek. Po stracie męża Pani Helena nadal kontynuuje swoją macierzyńską opiekę, zakładając w roku 2011 w Holandii prywatną fundację przeznaczoną na budowę Domu Mieszkalnego dla osób niepełnosprawnych w Zakopanem.

Państwo Garcia zostali odznaczeni srebrnym medalem za zasługi dla Miasta Zakopanego. Z ich inicjatywy podpisano wieloletnią umowę partnerską pomiędzy Zakopanem a Gminą Nieuw Ginneken. Byli ambasadorami naszego miasta niezwykle skutecznymi, a pani Helena nadal realizuje misję miłości bliźniego, pomagając potrzebującym.

W tym roku mija 30-ta rocznica zorganizowania przez Panią Helenę Garcia pierwszej pomocy humanitarnej dla mieszkańców miasta Zakopanego. Należy przypomnieć, że w roku 1982 w Polsce obowiązywał stan wojenny, komunistyczny rząd PRL prowadził działania przeciwko własnemu Narodowi. W obronie ideałów Solidarności ginęli ludzie, a tysiące działaczy Solidarności zamknięto w więzieniach. Strajki były brutalnie tłumione, ludzie zwalniani z pracy, wiele rodzin zostało pozbawionych środków do życia. Tak było też w Zakopanem.

Trzeba było wiele odwagi, determinacji miłości i wiary, aby to zło, które się działo, dobrem zwyciężać. To zgodnie z tym, co mówił kapelan Solidarności błogosławiony ks. Jerzy Popiełuszko, czynili Państwo Helena i Manuel Garcia. Był to początek trzydziestoletniej, niezwykle ofiarnej i owocnej działalności na rzecz mieszkańców naszego miasta, a w szczególności na rzecz osób z upośledzeniem umysłowym i ich rodzin.

Obowiązkiem Rady Miasta Zakopane jest doceniać, szanować i honorować ludzi, którzy poświęcili życie, pracując na rzecz naszego miasta.
Znana i ceniona jest wieloletnia, ofiarna praca Pani Heleny Garcii dla dobra naszych mieszkańców.
Jej zaangażowanie, osiągnięcia i zasługi dla Zakopanego są niepodważalne.
W związku z tym nadajemy Pani Helenie Garcii tytuł Honorowego Obywatela Miasta Zakopane.


W sprawie nadania tytułu Honorowy Obywatel Miasta Zakopane Ks. Infułatowi Stanisławowi Olszówce

Ks. Stanisław Olszówka syn Wincentego i Anastazji z d. Biedrawa urodził się 21.VI.1939 r. w Juszczynie koło Makowa Podhalańskiego. Po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego w Suchej Beskidzkiej studiował w Krakowskim Seminarium Duchownym. Święcenia Kapłańskie otrzymał 21 czerwca 1964 r. w katedrze wawelskiej z rąk JE Ks. Arcybiskupa Karola Wojtyły. Od l sierpnia 1964 do końca czerwca 1969 był wikariuszem w parafii Najświętszej Rodziny w Zakopanem (od końca stycznia do czerwca 1969 z polecenia Ks. Kardynała Karola Wojtyły - pełnił obowiązki proboszcza na Harendzie). W latach 1969 – 1979 pracował kolejno jako wikariusz w parafii Św., Małgorzaty w Kętach, parafii Św. Klemensa w Wieliczce, parafii św. Wojciecha w Jaworznie. Od czerwca 1979 do marca 1989 – był wicerektorem w Krakowskim Seminarium Duchownym a od 25 marca 1989 do 30 czerwca 2011 proboszczem w parafii Najświętszej Rodziny w Zakopanem. W latach 1992 – 2012 pełnił funkcję dziekana dekanatu Zakopane.

Znana jest powszechnie Jego rzetelność, pracowitość oraz troska o dobro duchowe parafian, a także dbałość o materialne potrzeby ludzi najbiedniejszych. W okresie duszpasterzowania Ks. Proboszcza Stanisława Olszówki Parafia Najświętszej Rodziny w Zakopanem rozwinęła szeroką i prężną działalność humanitarną, która obejmuje nie tylko własnych parafian czy mieszkańców Zakopanego, ale też ludzi przyjeżdżających do Zakopanego z innych terenów Polski i zza zagranicy. Wszelkie działania Ks. Infułata Stanisława Olszówki miały zawsze na celu troskę o człowieka oraz podkreślenie godności każdego człowieka jako dziecka Bożego.

Trudno wyliczyć wszystkie sukcesy duszpasterskiej pracy Ks. Stanisława Olszówki w Zakopanem, ale trzeba podkreślić, że jako skromny kapłan i prawdziwy „ojciec parafii” dostrzegał On i doceniał potrzeby różnych grup społecznych, czego dowodzi imponująca liczba czynnie działających przy parafii stowarzyszeń i organizacji parafialnych, m.in. Stowarzyszenia Rodzin Katolickich, Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży, Katolickiego Stowarzyszenia Wychowawców, Podhalańskiego Stowarzyszenia Chorych na SM, Poradni Rodzinnej, Hospicjum, Grupy AA, Służby Liturgicznej, Małego Misjonarza, Scholii Muzycznej, Biblioteki Parafialnej.

Wśród „pomnikowych” osiągnięć Ks. Infułata przypomnieć należy organizację wizyty Ojca Świętego Jana Pawła II w Zakopanem w czerwcu 1997 r., jak również wielki wkład w obchody 150-lecia Parafii Najświętszej Rodziny, a także renowację Kościoła Najświętszej Rodziny i Starego Kościółka oraz powołanie do życia Katolickiej Szkoły Podstawowej im. Jana Pawła II w Zakopanem.

Szczególnie ważną rolę w duchowej formacji parafian odgrywała organizacja pielgrzymek do Rzymu, zapoczątkowana już w 1978 r. i kontynuowana przez Ks. Dziekana do chwili obecnej. Wśród najważniejszych pielgrzymek Parafii Najświętszej Rodziny, które organizował, trzeba wymienić wyjazd na pogrzeb Ojca Świętego Jana Pawła II, coroczne pielgrzymki do Lewoczy na Słowację ( od 1995 r. ) oraz tradycyjne pielgrzymki rodzin do Kalwarii Zebrzydowskiej i ogólno-parafialne do Łagiewnik i na Jasną Górę.

Wielkim wysiłkiem było też dokończenie budowy nowego Domu Parafialnego, który stał się ważnym ośrodkiem rozwoju kultury chrześcijańskiej w Zakopanem.

Staraniem Ks. Proboszcza powstała i nieustannie się rozwija Stacja Opieki „Caritas”, obejmująca swą opieką coraz szersze tereny Podhala.

Wymienić również trzeba budowę nowego budynku Kuchni Św. Brata Alberta przy ul. Nowotarskiej, gdzie znajduje oparcie i pomoc coraz większa liczba ludzi potrzebujących, także tych spoza Zakopanego. W budynku tym mieści się też świetlica dla dzieci z ubogich rodzin. Parafia organizuje dla nich letnie wyjazdy formacyjno - wypoczynkowe.

Wyliczając osiągnięcia Ks. Dziekana nie można pominąć powiększenia cmentarza przy ul. Nowotarskiej, jego uporządkowania i renowacji oraz różnorodnych prac na Starym Cmentarzu na Pęksowym Brzyzku.

Jednak w szczególny sposób podkreślić należy codzienną duszpasterską troskę Ks. Infułata Stanisława Olszówki o umacnianie i obronę chrześcijańskich wartości w zakopiańskim społeczeństwie, Jego wielkiej dbałości o zakorzenianie narodowych i regionalnych tradycji oraz autentyczne zatroskanie Ks. Proboszcza o duchową formację swoich parafian i gości czego potwierdzeniem jest różnorodność duszpasterskiego działania w Parafii Najświętszej Rodziny.

Rada Miasta Zakopane ma zwyczaj szanować i honorować ludzi, którzy pracując i poświęcając się dla Małej Ojczyzny zasłużyli się tym samym dla całej wspólnoty samorządowej. Znana jest wielka skromność ks. Stanisława Olszówki, ale jego wieloletnia, ofiarna praca na rzecz lokalnej społeczności, zaangażowanie, osiągnięcia i zasługi dla Zakopanego są niepodważalne. Dlatego w dniu dzisiejszym pragniemy nadać mu tytuł Honorowego Obywatela Miasta Zakopane.

Zakopane 11 wrzesień 2012 rok

s/ zdj. Regina Watycha