Spektakl "Murzyni" w ramach 8 Boskiej Komedii (zdjęcia)

Podczas konkursowego pokazu „Murzynów” sala Teatru Starego pękała w szwach. Po spektaklu odbyło się spotkanie z twórcami, m. in. reżyserką Igą Gańcarczyk.

Prezentacja w ramach INFERNO: Konkurs Polski 8. edycji Festiwalu Boska Komedia 2015 miała miejsce 11. grudnia w Narodowym Teatrze Starym

Oparty na ikonicznej sztuce Jeana Geneta, zdecydowanie wyprzedzającej swoje czasy, jeśli idzie o modele problematyzowania rasy, spektakl Igi Gańczarczyk bezlitośnie rozprawia się z kulturowymi stereotypami dotyczącymi tożsamości etnicznej i płciowej. Słynący z przesiąkniętego absurdem i meta-teatralnością stylu dramatopisarz, w tej sztuce poszedł jednak o krok dalej, tworząc ostrą jak brzytwa metaforę ówczesnej, ale, jak się okazuje, i obecnej sytuacji politycznej, ludzi o odmiennym kolorze skóry. Parodiując konwencje właściwie procesom sądowym, Genet projektuje sceniczny świat, w którym Czarni muszą udowodnić swoją winę przed trybunałem złożonym tylko i wyłącznie z Białych, których grać mają również kolorowi. W przedstawieniu Teatru Polskiego w Bydgoszczy wszystkie role zostają przypisane kobietom. A centralnym pytaniem nie jest już, jak u francuskiego artysty, „co to znaczy czarny?”, ale bardziej – „jak wygląda dynamika wokół rasy, klasy i płci we współczesnym świecie?”. Murzyni w wersji Gańczarczyk obnażają, na oczach widzów, szereg tożsamościowych uwikłań i zmuszają do konfrontacji z niewygodnymi, acz głęboko zakorzenionymi w każdym społeczeństwie praktykami opartymi o kolejne wykluczenia.

Przy pomocy świetnej, żeńskiej ekipy aktorskiej, reżyserka nie tylko wnikliwie analizuje relacje między kobiecą cielesnością, rasą a władzą, ale performatywnie ustanawia kontakt z publicznością. Tworząc przy tym atrakcyjny wizualnie sceniczny mikrokosmos, w którym krytyce poddaje się patriarchalnie i rasistowsko ukształtowane normy widzialności oraz gdzie nic nie jest takim, jak się państwu zdaje. Udowadniając, że problematyka podejmowana przez Geneta dobrych kilkadziesiąt lat temu bynajmniej nie straciła na aktualności. Wręcz przeciwnie, wzbogaciła się o nowe konteksty, wśród których na pierwszy plan w spektaklu wysuwają się kwestie wokół kolorowego feminizmu i właściwych mu postulatów.

Zespół:
Adaptacja i reżyseria: Iga Gańczarczyk
Tłumaczenie: Maria Skibniewska, Jerzy Lisowski
Scenografia: Lataladesign (Dagmara Latała, Jacek Paździor)
Kostiumy: Natalia Mleczak
Choreografia: Dominika Knapik
Muzyka: Dominik Strycharski

Obsada:
Beata Bandurska
Fatima Daffe
Marta Malikowska
Elodi Ndoloka Mbezi
Martyna Peszko
Anita Sokołowska
Sonia Roszczuk
Małgorzata Trofimiuk
Małgorzata Witkowska

opr. i zdj. Tomasz Cichocki