Nie żyje Adam Zagajewski

W wieku 75 lat zmarł Adam Zagajewski, poeta, prozaik, eseista i tłumacz, jeden z najbardziej znanych współczesnych twórców polskich.

Adam Zagajewski, urodzony w 1945 roku we Lwowie, należał do najbardziej znanych współczesnych twórców polskich. Był poetą, prozaikiem, eseistą i tłumaczem, laureatem wielu prestiżowych nagród literackich.

Od lat był wymieniany jako kandydat do literackiej Nagrody Nobla, a jego twórczość jest tłumaczona na wiele języków.

Adam Zagajewski zmarł w niedzielę wieczorem w Krakowie.


Zagajewski zadebiutował w 1967 roku na łamach "Życia Literackiego". Publikował także w "Odrze" i "Twórczości". W 1968 roku współtworzył krakowską grupę poetycką "Teraz", postulującą powrót do klarowności języka poetyckiego. Młodzi poeci domagali się zakorzenienia języka w codzienności, wzmocnienia jego wpływu na rzeczywistość. Zagajewski wraz z Julianem Kornhauserem stworzyli program ideowo-artystyczny formacji poetyckiej Nowa Fala, którego autorzy apelowali o pokazanie w sztuce "świata nie przedstawionego".

Pierwsze jego książki poetyckie - "Komunikat" (1972) i "Sklepy mięsne" (1975) - stanowiły właśnie realizację nowofalowego postulatu mówienia prawdy o otaczającej rzeczywistości i obnażania fałszu oficjalnego języka.

Po podpisaniu w 1975 roku "Memoriału 59", w którym artyści sprzeciwiali się próbom dokonania rządowych zmian w konstytucji PRL, poeta został objęty zakazem publikowania. Na początku lat 80. wyjechał do Francji. Powrócił w 2002 roku i zamieszkał w Krakowie. W 2016 roku Zagajewski został odznaczony insygniami Kawalera francuskiej Legii Honorowej.

Jest autorem takich zbiorów wierszy jak m.in. "List. Oda do wielości" (1983), "Jechać do Lwowa" (1985) oraz "Płótno. Paryż" (1990) "Ziemia ognista" (1994), "Trzej aniołowie" (1997), "Pragnienie" (1999), "Asymetria" (2014), "Lotnisko w Amsterdamie" (2016), "Prawdziwe życie" (2019). Cenione były także jego tomy eseistyczne takie jak "Dwa miasta" (1991) "W cudzym pięknie" (1998), "Obrona żarliwości" (2002), "Poeta rozmawia z filozofem" (2007), "Substancja nieuporządkowana" (2019).

źródło: Tomasz Cichocki i materiały prasowe