POZYTYWNI. Czyli o kobiecie, która przenosi góry

Rozpoczynamy nowy cykl zatytułowany "Pozytywni". Będą to historie o ludziach, którzy potrafią zrobić i dać z siebie więcej niż inni. Bohaterką tej historii jest Agnieszka Rokita.

Agnieszka Rokita - laureatka Nagrody Samorządu Województwa Małopolskiego „Amicus Hominum” , „Osobowość gminy Zabierzów”. Od piętnastu lat pomaga chorym dzieciom. Organizatorka wielu akcji charytatywnych – maluje twarze dzieci, swoim entuzjazmem i dobrym sercem zaraziła piłkarzy - Wojtka Ankowskiego, Piotra Banię, Piotra Bagnickiego, Macieja Bębeneka, Konrada Cebulę, Jano Frölicha, Paweła Szwajdycha, Marcina Zontka oraz kolegów z klubu motorowego Rebels of Road MC. Sportowcy od kilku lat odwiedzają w szpitalu swych małych kibiców. Od dawna kopie piłkę zbierając przy tym pieniądze dla dzieciaków. Miała zostać policjantką ale przeszkodziła jej w tym choroba. Agnieszka nie poddaje się.

Zajmujesz się tyloma rzeczami, że zastanawiam się kiedy śpisz?

Agnieszka Rokita: - Sekret polega na dobrej organizacji. Przed snem myślę co będę robić następnego dnia.

Co się stało, że nagle postanowiłaś zamienić „szpilki” na futbolówkę?

- Jeśli trzeba to też wcisnę się w szpilki. Z futbolem to nie było tak nagle. Kopałyśmy piłkę z przyjaciółką Renią przed jej domem. Swoim „profesjonalizmem i umiejętnościami” rozbawiłyśmy obserwujących nas panów. Pomyślałam, że skoro jesteśmy tak zabawne, to możemy bawiąc innych zbierać pieniądze dla chorych dzieci. Wtedy postanowiliśmy założyć drużynę piłkarską.

Dogoniłyście panów?

- Nie o to nam chodzi. Nabrałam wielkiego szacunku do piłkarzy widząc jak przez czterdzieści minut zasuwają na boisku. Na początku grałyśmy dwa razy po dziesięć minut. Teraz gramy dwa razy po piętnaście i zmniejszyłyśmy metraż przenosząc się na halę sportową. Gramy już dziesięć lat.

Jak znajdujesz dzieci, którym pomagacie?

- Po prostu rozglądam się wokół. W naszej okolicy jest dużo takich dzieci. Rodziny potrzebujące pomocy dla swojego dziecka zazwyczaj nie afiszują się z tym. Niekiedy krępują się gdziekolwiek zwrócić o pomoc. Nie jesteśmy fundacja więc, sami znajdujemy podopiecznych, weryfikujemy też na ile i jaka pomoc jest potrzebna.

Wymyśliłaś też samoobronę dla kobiet w Zabierzowie. Ósmego marca zamiast przyjmować kwiaty od panów ćwiczyłyście chwyty z koleżankami Tak się boicie facetów?

- Nie ale czasy się zmieniły. Pewnego dnia słuchałam audycji w radiu o przemocy wobec kobiet i akcji biała wstążka. Nienawidzę bezsilności a ludzie zazwyczaj nie reagują na przemoc. Ja tego nie znoszę.

Chcesz zbawić świat?

- Nie wykluczone! Chodziłam na aerobik ale to nic nie daje. Poprosiłam znajomego, byłego antyterrorystę, który prowadzi kursy samoobrony dla młodzieży aby pomyślał o nas. Zgodził się!

Jest coś czego nie potrafisz?

- Nie pracuję na komputerze.

Żartujesz!

- Nie. Po prostu nie jest mi to potrzebne do szczęścia. Jak widzisz doskonale sobie daję.

Nie da się zaprzeczyć. Dziękuję za rozmowę.

Rozmawiała Anna Mączka, zdj. Elżbieta Czajka